Ό αδελφός πού σώθηκε χωρίς κόπο,επειδή δέν κατέκρινε.

Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στήν Σκήτη τών Καυσοκαλυβίων, γιά νά γίνη Μοναχός. Οί Πατέρες
όμως τής Σκήτης δέν τόν δέχονταν, γιατί, έκτος πού ήταν ράθυμος καί αμελής, ήταν καί πολύ σκανδαλοποιός καί δημιουργούσε συνέχεια θέματα. Επειδή εκείνος αναπαυόταν στήν Σκήτη, παρακάλεσε τούς Πατέρες νά τόν αφήσουν νά μένη ώς λαϊκός καί νά εργάζεται καμιά φορά.
"Ετσι λοιπόν πέρασε τήν ζωή του μέ ραθυμία καί αμέλεια μέχρι τήν ώρα τού θανάτου του, πού έπεσε πιά στό κρεβάτι καί ψυχορραγούσε. Οί Πατέρες όμως τοΰ συμπαραστέκονταν καί βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.Μιά μέρα ό ετοιμοθάνατος είχε έρθει σέ έκσταση καί έκανε νοήματα. Οί Πατέρες απορούσαν τί νά συμβαίνη!"Οταν συνήλθε, τούς διηγήθηκε τό έξης φοβερό:
-Είδα τόν Αρχάγγελο Μιχαήλ μ' ένα χαρτί στά χέρια του, πού είχε όλες τίς αμαρτίες μου, καί μοΰ είπε:
«Βλέπεις; αυτά έδώ τά έκανες όλα, γι' αυτό έτοιμά-σου νά πάς στήν κόλαση».
Τότε έγώ τοΰ λέω:
«Γιά κοίταξε, ανάμεσα σ' αυτά τά αμαρτήματα, υπάρχει τό αμάρτημα τής κατακρίσεως;»
Ψάχνει ό Αρχάγγελος καί μοΰ λέει:
«"Οχι, δέν υπάρχει».«Όποτε, τοΰ λέω, δέν πρέπει νά πάω στήν κόλαση,σύμφωνα μέ αυτό πού είπε ό Κύριος:
Μή κρίνετε, καί ού μή κριθήτε».
Τότε ό Αρχάγγελος Μιχαήλ έσχισε τό χαρτί μέ τά αμαρτήματα μου. "Ετσι, Πατέρες μου, θά πάω στόν Παράδεισο. "Οταν μοΰ είχατε πει ότι δέν κάνω γιά Μοναχός στήν Σκήτη καί εργαζόμουν ώς λαϊκός καί εκκλησιαζόμουν στό Κυριάκο τίς εορτές, είχα ακούσει τά λόγια τοΰ Ευαγγελίου
Μή κρίνετε, ϊνα μή κριθήτε καί είπα:
«Ταλαίπωρε, τουλάχιστον αυτό νά έφαρμόσης», καί αυτό μέ έσωσε δίχως άλλον κόπο.
Μόλις τελείωσε αυτά τά λόγια, παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Αρχάγγελο Μιχαήλ.