Ο Πατήρ... εΐχε έρθει στό "Αγιον "Ορος μαζί μέ ένα φίλο του, γιά νά γίνουν Μοναχοί, μετά άπό έναθαύμα πού είδαν στήν Μεγαλόχαρη τής Τήνου, όταν έγινεκαλά ένας παράλυτος έκ γενετής. Ό μέν φίλος του έμεινεστήν Νέα Σκήτη, ό δέ Πατήρ... ήρθε άπό τήν Βόρειο -ανατολική πλευρά καί έγινε Μοναχός σ' ένα Ιδιόρρυθμο Μοναστήρι.Επειδή στά Ιδιόρρυθμα υπάρχει ελευθερία, χρειάζεται φυσικά καί πολλή προσοχή, διότι, έάν δέν τήν αξιοποίηση σωστά κανείς, μπορεί νά γίνη χειρότερος καί άπόκοσμικός, μπορεί καί νά πλανεθή.Ό Πατήρ... λοιπόν εΐχε αγωνιστικό πνεϋμα, άλλά τό χαλαρό πνεύμα τοΰ Ιδιόρρυθμου τόν έριξε κατ' αρχάς στήν υπερηφάνεια καί μετά στήν έπαρση. "Οσο έκανε σκληρούς αγώνες μέ υπερηφάνεια, άλλο τόσο σκλήραινε καί ή καρδιά του. Δέν τόν ενδιέφερε έάν ό διπλανός του κινδύνευε ή σπαρταρούσε, άρκεΐ νά συμπλήρωνε τά κομποσχοίνια του τά πολλά καί τίς πολλές μετάνοιες. Εΐχε γεμίσει όλες τίς ώρες, ακόμη καί τά λεπτά, μέ αγώνες,Παρακλήσεις κ.λ.π. καί πίεζε τόν εαυτό του εγωιστικά,γιά νά άγιάση, μέχρι πού δημιούργησε άγχος στόν εαυτότου. Νήστευε δέ τρομερά, έκανε συνέχεια ένατες καί τριήμερα. "Οποιος τόν έβλεπε εξωτερικά, σκυφτό, σκελετωμένο, μέ σοβαρό ύφος κ.τ.λ., σχημάτιζε τήν γνώμη ότι είναι μεγάλος Ασκητής. Επειδή καί τό διακόνημά του ήταν Δασονόμος, καί τόν περισσότερο χρόνο τόν περνοΰσε στό δάσος, καί αυτό τόν έβλαψε. "Οταν επέστρεφεστή Μονή, λές καί κατέβαινε ό Μέγας Αντώνιος άπό τό"Ορος! Δέν μιλούσε μέ κανέναν αδελφό, κλεινόταν στό κελλί του, όπως ανέφερα, καί πίεζε τόν εαυτό του στους αγώνες εγωιστικά γιά νά άγιάση.Μιά μέρα, λοιπόν, εΐχε πέσει ένας εργάτης άπό ένα δένδρο στό δάσος καί σακατεύτηκε ό καημένος. Αμέσως ό γιός του τόν φορτώθηκε καί τόν κατέβασε κοντά στήν Μονή, γιά νά ειδοποίηση τόν Διακονητή τοΰ δάσους, Πατέρα..., γιά τό συμβάν καί νά τοΰ ζητήση μιά κουβέρτα, γιά νά μεταφέρη στό Μουράγιο τόν σακατεμένο πατέρα του, γιά νά τόν πάη στήν Θεσσαλονίκη. Ό Πατήρ, δυστυχώς, όχι μόνο δέν τοΰ έδωσε κουβέρτα, άλλά σκεφτόταν τόν χρόνο πού τοΰ έτρωγε ό νέος μέ τήν υπόθεση τοΰ πατέρα του. Φυσικά, ήταν υποχρεωμένος όχι μόνο νά τόν άκούση, άλλά καί νά τόν βοηθήση, επειδή ήταν ό Διακονητής τοΰ δάσους, άλλά καί Προϊστάμενος.Δυστυχώς όμως, έκλεισε τήν πόρτα τοΰ κελλιοΰ του, γιά νά μήν καθυστέρηση καί νά συμπλήρωση τά πνευματικάτου.Οί Πατέρες τής Μονής, όταν είδαν τόν νέο νά κλαίη,τόν πλησίασαν καί τοΰ συμπαραστάθηκαν. Παρηγόρησαν τό παιδί, βοήθησαν γιά τήν μεταφορά τοΰ πληγωμένου πατέρα του καί φρόντισαν νά τακτοποιηθή σέ Νοσοκομείο.Μετά άπό τέτοια άσπλαγχνία(!) επόμενο ήταν νά άπομακρυνθή τελείως ή Χάρη τοΰ Θεοΰ καί νά σκοτισθή σιγά - σιγά ό ταλαίπωρος. "Αρχισε δέ νά καυχάται ότι έφθασε στά μέτρα τών Αγίων Πατέρων καί βλέπει Αγίους, Αγγέλους, φώτα κ.τ.λ.Μιά μέρα, λοιπόν, τοΰ εΐχε παρουσιασθή πάλι ένας δήθεν "Αγγελος καί τοΰ λέει:
- Έτοιμάσου γρήγορα, Πάτερ..., γιατί σέ λίγο θά περάσω νά σέ πάρω.
Εκείνος απήντησε:
-Νάναι ευλογημένο! καί βιαστικά - βιαστικά φόρεσε τά καινούρια του ράσα καί τό Σχήμα.'
Εν τω μεταξύ τοΰ ξαναφωνάζει:
- "Αντε, γρήγορα, ανέβα στό παράθυρο νά σέ πάρω.
Καί ό Πατήρ απήντησε:
-Κάνε υπομονή νά βρώ ένα σκαμνί, γιά νά ανέβω.
Μετά άπό αυτόν τόν διάλογο, μοΰ έλεγε ό Προηγούμενος..., ακούστηκε ένα πέσιμο καί ένα «"Ωχ!». "Ωσπου νά τρέξουν οί Πατέρες, είχε τελειώσει. Εΐχε γίνει σύντριμμα, γιατί ήταν σωματώδης, καί τό ύψος ήταν πολύ, διότιέπεσε άπό τόν τρίτο όροφο κάτω στήν πλακοστρωμένη αυλή. Οί Πατέρες τόν συμμάζεψαν στήν κουβέρτα μέ διπλό πόνο, γιατί περισσότερο σκέφτονταν τήν απώλεια τής ψυχής του. Ανέβηκαν μετά στό κελλί του, γιά νά τότακτοποιήσουν, καί βρήκαν μιά κόλλα μέ μεγάλα γράμματα νά λέη τά έξης:
«Κάτω άπ' αυτή τήν κόλλα έχω τρεις χιλιάδες δραχμές γιά ένα Σαρανταλείτουργο. Έάν δέν μοΰ τό κάνετε, νά έχετε τήν λέπρα τοΰ Γιεζή, τήν αγχόνη τοΰ Ιούδα καί τήν άρά τών 318 Θεοφόρων Πατέρων τής Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου», καί στό τέλος είχετήν υπογραφή του.Ό Καλός Θεός, πού είναι όλο σπλάγχνα, άς λυπηθή τό ταλαίπωρο πλάσμα του, καί ή διπλή αυτή πτώση τοΰ πλανεμένου άδελφοΰ άς γίνη διπλό φρένο γιά μάς, γιά νά άγωνιζώμαστε μέ πολλή ταπείνωση καί αγάπη, νά πλησιάσουμε στόν Θεό. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου