Προσευχή, όρθή ζωή, παράδειγμα

- Γέροντα, ποια είναι ή σωστή θέση πού πρέπει νά πάρη ό μοναχός στην
σημερινή δύσκολη κατάσταση;
- Κατ' αρχάς, προσευχή, ορθή ζωή, παράδειγμα, και όταν χρειασθή και όπου
χρειασθή, νά μιλήση.
- Δηλαδή, πρέπει ό μοναχός νά μιλήση, όταν δοθή αφορμή;
- Μά, φυσικά! Άν δέν μιλήση ό μοναχός, ποιος θά μιλήση; Ό μοναχός δέν έχει τί
νά φοβηθη. Οι άλλοι φοβούνται, μήπως τους πετάξουν από τις θέσεις τους. Έμέϊς
οι αφιερωμένοι στον Θεό, άν δέν τραβήξουμε μπροστά, ποιος θά τραβήξη;
Ό λογισμός μοϋ λέει πώς δέν θά άφήση ό Θεός· δέν θά άφήση! Θά
ξεκαθαρίση αυτή ή κατάσταση. Τώρα είναι σάν νά ύπάρχη ένα μεγάλο δίχτυ πού
έχει κλείσει μέσα τά ψάρια και είναι σάπιο. Πάει μιά άπό έδω-μιά από έκει καί
θά σπάση στο τέλος. Και δέν θά σπάση, γιατί τά ψάρια είναι μεγάλα, άλλα γιατί
έχει σαπίσει το δίχτυ.
- Γέροντα, τά ψάρια είναι οι Χριστιανοί;
- Ναί, οι Χριστιανοί, καί οι άλλοι είναι τά χέλια, τά φίδια. Αλλά καί έμεΐς θά
δώσουμε λόγο στον Θεό γι' αυτήν τήν κατάσταση. Έγώ τώρα τά λέω έξω άπό τά
δόντια· δέν κρατιέμαι άλλο!
- Δηλαδή, Γέροντα, τί πρέπει να κάνουμε;
- Πρώτα να κάνουμε δουλειά στον εαυτό μας. Γιατί ως μοναχός σκοπό έχω
νά διαλύσω το ανθρώπινο δικό μου πνεύμα, νά φτιάξω πρώτα τον εαυτό μου,
γιά νά γίνω άνθρωπος πνευματικός, γιατί αλλιώς δέν έχει νόημα ή ζωή μου ώς
μοναχού. Υστερα νά μιλήσουμε με τρόπο, όταν χρειάζεται, και ό Θεός θά
βοηθήση νά φέρουμε θετικά αποτελέσματα.
- Γέροντα, μερικοί όμως λένε καλύτερα σιωπή και προσευχή.
- Δέν μπορείς νά άδιαφορήσης, Όταν όλα καίγωνται γύρω σου. Πρέπει νά
σβήσης την φωτιά. Ό πόνος δέν σ' αφήνει νά σιωπήσης. Βέβαια, το κυριώτερο
είναι νά προσπαθή κανείς νά ζή πνευματικά, όσο μπορεί. Και αν χρειασθή νά
πάρη σε ένα σοβαρό ζήτημα κάποια θέση, θά πάρη την θέση πού θά έπιτρέψη ό
Θεός.
Νά ζήτε ταπεινά, απλά, πνευματικά, ώστε σε μιά δύσκολη στιγμή νά μήν
άναγκασθήτε νά κάνετε συμβιβασμούς. Υστερα νά κοιτάξετε νά ερχωνται γιά
μοναχές νέες πού νά έχουν προϋποθέσεις γιά τον Μοναχισμό, γιά νά μπορούν
νά γίνουν σωστές μοναχές. Όταν γίνη κανείς καλός μοναχός, ξέρει μετά μέχρι
πού χρειάζεται νά άσχοληθή με ένα θέμα· τί πρέπει νά κάνη και τί δέν πρέπει,
πώς νά ένεργήση. Αν δέν γίνη σωστός μοναχός, όλα στραβά πάνε. Τό
καταλάβατε; Αν γίνετε σωστές μοναχές, θά ένεργήτε με σύνεση. Αν δέν γίνετε σω-
στές μοναχές, αν μιά τήν στείλης κάπου, θά πρέπη νά της πής «νά πής αυτό
μέχρι έκεϊ, εκείνο μέχρι εκεί», γιατί αλλιώς μπορεί νά πή ανοησίες. 'Αλλά αυτό
είναι κατάσταση υπανάπτυκτη. Πού νά τά βγάλης πέρα μετά;
Γι' αυτό όσες έχουν προϋποθέσεις γιά τον Μοναχισμό, νά δουλευτούν, γιά
νά γίνουν σωστές μοναχές και νά ξέρουν μέχρι πού πρέπει νά πουν, τί πρέπει
νά πουν νά ξέρουν τί πρέπει νά κάνουν σέ μιά δύσκολη στιγμή. Και θά κινούνται
μέσα στην υπακοή, γιατί θά σύμφωνη τό δικό τους πνεύμα με το πνεύμα της
Γερόντισσας. Σέ μιά ανάγκη, ένα νεϋμα νά τις κάνη ή Γερόντισσα, θά
καταλαβαίνουν, γιατί θά έργάζωνται στην ίδια συχνότητα. Αλλιώς δεν γίνεται
χωριό. Αν δεν μάθετε νά κινήσθε έτσι, μπορεί νά μπή και κάποιος άλλος στην
ίδια συχνότητα, νά λέη άλλα πράγματα, νά μήν τό καταλάβετε και νά κάνη
μεγάλο κακό.